مقدمه ای بر شناخت معماری پارامتریک

 

معماری پارامتریک چیست؟

معماری پارامتریک سبک جدیدی از معماری است که هندسه نقش مهمی در آن بازی می کند. مسلما  زیباشناسی در علم هندسه ،در معماری جهان و به خصوص در معماری ایران بسیار پرکاربرد است.

معماری پارامتریک یک پروسه، بر پایه تفکر الگوریتمیک می باشد، مجموعه ای از  پارامترها و قوانین همراه یکدیگر ، روابط بین “هدف طراحی ” و “ نتیجه طراحی” را تعریف و روشن می کنند. طراحی پارامتریک یک پارادایم طراحی است که در آن روابط بین المان ها، تکثیر هندسه و فرم های پیچیده رقم می خورد. کلمه پارامتریک از مبحث “معادله پارامتریک “در ریاضیات منشا    می گیرد و اشاره به استفاده از پارامترها و متغییرهای مشخص میکند. که می توان با تغییر آن ها نتیجه یک سیستم یا معادله را ویرایش کرد. طراحی پارامتریک یک ایده جدیدی نیست و از قدیم به بخشی از معماری و طراحی شکل بخشیده است. توجه به تغییر نیروهای حاکم مانند آب و هوا، فرهنگ و کاربری همیشه بخشی از پروسه ی طراحی بوده است.

 

عرصه های کاربرد معماری پارامتریک

هرچند امروزه بیشترین نمونه های طراحی پارامتریک روی خلق فرم های حیرت انگیز متمرکز شده اند، اما در کنار آن ها دفاتر معتبر معماری و گروه های پژوهشی روی کاربرد های بسیار گسترده تر این شیوه در معماری سرمایه گذاری کرده اند. در قدم های ابتدایی، ابزارهای پارامتریک برای بهینه سازی رفتار های فیزیکی ابنیه مورد استفاده قرارگرفته اند. یکی از شاخص ترین نمونه های دیده شده کاربرد ابزارهای پارامتریک در حیطه کالبد بنا به طور قطع پروژه مکعب آبی (Water Cube) دهکده بازی های المپیک پکن است که ردپای ابزارهای پارامتریک را در تعریف مفاهیم، طراحی و بهینه سازی سازه و حتی شیوه ساخت آن می توان دید.

 

اما امروزه شاهد این هستیم که معماری پارامتریک علاوه بر بهینه سازی سازه ، به معماری داخلی هم نفوذ کرده و فرم های دکوراتیو و پیش ساخته در صعنت معماری داخلی مدرن و امروزی پیشتاز هستند.

عمدتا به دلیل هزینه های بالای طراحی و اجرای سنگین سازه در این حیطه ، علاقه مندان به این سبک ، رو به اجرای این سبک ، در معماری داخلی آورده اند . هزینه معقول ، اثری چشم نواز ، بدیع و مدرن ، خروجی اجرای فرم های پارامتریک در معماری داخلی ساختمان ها میباشد.